Ιστορία

 

Ιστορική αναδρομή
O Ηλυσιακός είναι από τα αρχαιότερα γνωστά αθλητικά σωματεία της Ελλάδας. Ιδρύθηκε τον περασμένο αιώνα, το 1927, με αριθμό μητρώου στην ΕΠΟ Νο 15.

Προ της ιδρύσεως του Ηλυσιακού, προϋπήρχε η Δάφνη Ιλισίων το 1924, ως ανεξάρτητο σωματείο το οποίο αγωνιζόταν σε έναν ανοιχτό χώρο (οικόπεδο), ευρισκόμενο ανατολικά του Ξενοδοχείου Hilton, μεταξύ των οδών Χατζηγιάννη  Μέξη, Ηριδανού και Βασιλίσσης  Σοφίας.

Στην ομάδα αυτή, που αποτέλεσε το προζύμι για την ίδρυση του Ηλυσιακού, αγωνίζονταν οι Σπύρος Κολλημένος ως τερματοφύλακας, ο Θανάσης Κάβουρας, ο Λευτέρης Ναύτης, ο Αθανάσιος Πορτελάνος κ.α., οι οποίοι στη συνέχεια αποτέλεσαν τον πυρήνα της νεοσυσταθείσας ομάδας του Ηλυσιακού.

Γεννήθηκε λοιπόν το 1927 ο Ηλυσιακός, από κάποιους ρομαντικούς και ονειροπόλους νεαρούς της εποχής εκείνης (Μιχάλης Ξύδης, Λειβαδίτης, Λαμπρόπουλος, Ευγενόπουλος, Πλέσσας κ.α.) με μόνο τμήμα το ποδοσφαιρικό, ενταχθέν αρχικά στη Γ’ Αθηνών ΕΠΣΑ, της οποίας υπήρξε και ιδρυτικό μέλος, αγωνιζόμενος σε διάφορα γήπεδα όπως του Πανελλήνιου, της Γυμναστικής Ακαδημίας στη Δάφνη και του Παναθηναϊκού.

Νονός του ονόματος «Ηλυσιακός» φέρεται να υπήρξε ο Μιχάλης Ξύδης, γνωστός ορειβάτης και πρωτεργάτης της ιδρύσεως του συλλόγου.

Φήμες θέλουν η ονομασία να αποδόθηκε από τον ιδρυτή του, προς τιμήν των «Ηλυσίων Πεδίων», του τόπου δηλαδή όπου πήγαιναν οι γενναίοι όταν έπεφταν στην μάχη. (Γι' αυτό γράφεται και με «Η» αντί «Ι»). Από τα επίσημα στοιχεία προκύπτει ότι ο Ηλυσιακός είχε έδρα τα Κουπόνια (όπως ονομαζόταν η περιοχή τον 19ο αιώνα) και όχι τα Ιλίσια, αφού τα όρια των Κουπονιών ήταν ο Ιλισός ποταμός και κάλυπτε τους φιλάθλους μιας ευρύτερης περιοχής της Αθήνας (Κέντρο, Παγκράτι, Καισαριανή, Αμπελόκηποι, Γουδί κ.α.) και όχι μόνο μια ορισμένη συνοικία.

Αρχικό έμβλημα για το σύλλογο αποτέλεσε ο ποδοσφαιριστής εν δράσει, για να αντικατασταθεί σύντομα με ένα δαφνοστεφανωμένο Ήτα, το οποίο έκτοτε καθιερώθηκε και διατηρείται αμετάβλητο μέχρι σήμερα. Η δε ορθογραφία της λέξεως Ηλυσιακός την εποχή εκείνη, γραφόταν με δύο σίγμα, «Ηλυσσιακός», με χρώματα το κίτρινο και το μαύρο.

Το πρώτο του γήπεδο όπου αγωνίστηκε έως και το 1951, βρισκόταν στα Ιλίσια, ανατολικά του Ιλισού ποταμού, μεταξύ των οδών Αλκμάνος, Ποταμιάνου και Αντιμάχου, εκεί που τώρα βρίσκεται το ξενοδοχείο Crowne Plaza.

Στο γήπεδο αυτό αγωνίστηκε μέχρι το 1951, μετέχοντας στα τοπικά πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ.

Το ξεκίνημα (1927-1951)
Τις περιόδους 1927-1928 έως και 1928-1929, συμμετέχει στη Γ’ Αθηνών (το 1928-1929 ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ).

Τις περιόδους 1928-1929 έως και 1933-1934, συμμετέχει στη Β’ Αθηνών (το 1933-1934 ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ).

Την περίοδο 1934-1935, συμμετέχει στην Α' Αθηνών. Στην κατηγορία αυτή αγωνίζονταν οι μεγάλες ομάδες του κέντρου όπως ο Παναθηναϊκός, ο οποίος πήρε από τον Ηλυσιακό ορισμένους βασικούς ποδοσφαιριστές, όπως τον Ηλία Μπέρδο, τον Χαραλαμπίδη και άλλους, με αποτέλεσμα ο Ηλυσιακός να υποβιβαστεί στη Β’ Αθηνών και να φτάσει στα πρόθυρα διάλυσης.

Την περίοδο 1935-1936 μετέχει στη Β’ Αθηνών, αλλά υποβιβάστηκε στη Γ’ Αθηνών.

Την περίοδο 1936-1937 μέχρι και την περίοδο 1943-1944, μετέχει στη Γ’ Αθηνών (1943-1944 ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ Γ’ Αθηνών).

Από το 1936-1937, στη Γ’ κατηγορία, άρχισε η ανανέωση της ομάδας με πρωταγωνιστές τον Σπύρο Κολλημένο, ο οποίος είχε κρατήσει μέσα σε ένα τσουβάλι ολόκληρο το αρχείο της ομάδας.

Ακολούθησαν πέτρινα χρόνια για την ομάδα, μεσολάβησε και ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος με όλες τις γνωστές συνέπειες.

Ώσπου το 1943-1944, ο Ηλυσιακός στέφεται πρωταθλητής Γ’ Αθηνών νικώντας την Ένωση Αγίου Νικολάου Πατησίων σε ένα γήπεδο στα Πατήσια και Ανεβαίνει στη Β’ Αθηνών.

Οι ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν προπολεμικά και μετά την απελευθέρωση ήσαν οι εξής:
ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΣΠΥΡΟΣ, ΚΑΒΟΥΡΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΠΟΡΤΕΛΑΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΝΑΥΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, ΝΑΥΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΓΡΙΒΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΤΡΟΣ, ΠΑΠΛΩΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΚΟΥΡΑΝΤΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ, ΤΣΙΡΚΑΡΑΒΟΣ, ΚΑΤΣΑΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΤΟΥΝΤΑΣ ΑΝΤΡΕΑΣ, ΛΑΙΟΣ ΣΠΥΡΟΣ, ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΠΥΡΟΣ, ΚΑΠΕΡΩΝΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ Κ., ΑΠΑΓΕΡΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ.

Ακολουθεί ένδοξη δεκαετία 1945-1955 για τον Ηλυσιακό. Την περίοδο αυτή αξέχαστη θα μείνει η παρουσία και η προσφορά στην πρώτη ομάδα του συλλόγου τον κάτωθι ποδοσφαιριστών:

Τερματοφύλακες: ΠΑΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΑΝΤΡΕΑΣ ΤΟΥΝΤΑΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΟΥΛΑΝΔΡΟΣ, ΠΕΤΡΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ.

Οπισθοφύλακες: ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΑΚΟΣ, ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΛΩΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΙΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΗΣ (Μάκης) ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ, ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΦΩΦΙΛΑΣ.

Κεντρικοί: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΓΑΣ, ΠΕΤΡΟΣ (Πετράν) ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ, ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ, ΤΑΣΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΛΚΙΑΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΥΚΟΥΔΗΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ.

Επιθετικοί: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΝΑΥΤΗΣ, ΜΑΝΩΛΗΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ, ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΠΑΓΕΡΙΔΗΣ, Σ.ΚΟΤΣΑΥΤΗΣ, ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΣΑΛΕΜΗΣ, ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΦΙΝΑΣ, ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΣΤΡΑΣ, ΝΙΚΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΙΚΟΣ ΣΑΠΟΥΝΤΖΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΡΙΒΟΛΑΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΙΤΣΑΚΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΒΙΔΑΣ, ΝΑΣΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΒΟΡΙΤΗΣ, ΣΤΑΘΗΣ ΦΑΛΑΚΡΟΣ, ΤΟΤΗΣ ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΣ.

Την περίοδο 1948-1949, αξέχαστος θα μείνει ο προπονητής του ΗΛΥΣΙΑΚΟΥ κύριος Γιόχαν Στράντ, ο οποίος μετέτρεψε τον Ηλυσιακό σε μία ομάδα θαύμα για την εποχή εκείνη, ενώ ταυτόχρονα ο Στράν προπονούσε και τον Παναθηναϊκό.

Ο τότε Γενικός Αρχηγός του Ηλυσιακού, Νικόλαος Πλέσσας, κομπάζοντας για την ομάδα του συνήθιζε να λέει χαριτολογώντας: «Πιο εύκολα βρίσκει παίχτης θέση στην Εθνική Αγγλίας, παρά στην ενδεκάδα της πρώτης ομάδας του Ηλυσιακού».

Super Stars ποδοσφαιριστές της ομάδας του Ηλυσιακού στη γενιά αυτή, υπήρξαν αναμφισβήτητα ο σέντερ μπακ Άγγελος Παπλωματόπουλος και ο μέσος Γιώργος Χατζηγιάννης.

Το 1949 η ισχυρότατη ομάδα του Ηλυσιακού, που αγωνιζόταν στη Β’ κατηγορία, απέκλεισε από το κύπελλο Ελλάδας τον Αστέρα Αθηνών με σκορ 2-0.

Στα Κουπόνια (1952-1975)
Το 1952 ο ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ μεταφέρθηκε στα Κουπόνια, τα οποία αργότερα ονομάστηκαν Άνω Ιλίσια, στο νέο γήπεδο του.

Το γήπεδο αυτό βρισκόταν στους πρόποδες του Υμηττού στην οδό Ταξίλου, σε μια έκταση που παραχωρήθηκε από τον Ελληνοαμερικανό Ρουφογάλλη, προς τιμήν του οποίου ονομάστηκε «Ρουφογάλλειο Γυμναστήριο». Στο γήπεδο αυτό αγωνίστηκε μέχρι το 1975, οπότε και το πήρε η Γ.Γ. Αθλητισμού που το μετέτρεψε σε Κολυμβητήριο και Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ.

Ο Ηλυσιακός αγωνιζόταν στα πανίσχυρα Αθηναϊκά πρωταθλήματα, που ασφαλώς δεν έχουν καμία σχέση με το σήμερα, αφού σε αυτά αγωνίζονταν ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο Απόλλων, ο Πανιώνιος κ.α. αφού δεν υπήρχε ακόμα η Εθνική κατηγορία.

Στις 17/2/1952 έγιναν τα εγκαίνια του γηπέδου και σε πανηγυρική συνάντηση ο Ηλυσιακός νίκησε τον Ηρακλή Καλλιθέας με σκορ 2-1.

Στις 11/5/1952, η Εθνική Ελλάδας σε πρόβα τζενεράλε εν όψει του αγώνα με την Εθνική Τουρκίας, νίκησε τον Ηλυσιακό με το πενιχρό σκορ 1-0 με τέρμα του Μπέμπη στο 54’. Ο άθλος αυτός του Ηλυσιακού σχολιάστηκε ευμενώς από τον τύπο. Διότι περί άθλου επρόκειτο αφού μια ομάδα Β’ κατηγορίας Αθηνών, κατόρθωσε να παίξει ισάξια με την Εθνική Ελλάδας.

Το 1952-1953, η γενιά αυτή των ποδοσφαιριστών με προπονητή τον θρυλικό Γιάννη Βάζο του Ολυμπιακού, πρόεδρο τον Ι. Λουϊζο και γενικό αρχηγό τον Π. Καπαγερίδη, αναδείχθηκε Πρωταθλήτρια Β’ Αθηνών, κερδίζοντας στις 3/5/1953 τον Καλλιθαϊκό με σκορ 3-1.

Για να ανέλθει ο Ηλυσιακός στην Α2 κατηγορία (την ανώτερη της Β’ Αθηνών) χρειάστηκε να δώσει 4 αγώνες διαβάθμισης (μπαράζ) σε ουδέτερα γήπεδα με τον ουραγό της Α2, Ατρόμητο Αθηνών.

Η Α2 κατηγορία ήταν μία κατηγορία κατώτερη της Α’ Αθηνών, στην οποία αγωνίζονταν οι Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Πανιώνιος, Απόλλων κλπ.

Έκτοτε ο Ηλυσιακός πρωτοστατούσε στην Α2, η οποία αργότερα με την ίδρυση της B’ Εθνικής το 1960, μετονομάσθηκε σε Α’ Αθηνών.

Στις 1/3/1959, ο αγώνας Ηλυσιακός - Ατρόμητος, επελέγη να συμπεριληφθεί σαν ο όγδοος από τους δεκατρείς αγώνες που περιλάμβανε το πρώτο επίσημο δελτίο ΠΡΟΠΟ που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα.

Την περίοδο 1959-1960 ο Ηλυσιακός με προπονητή τον Γουλιέλμο Αρβανίτη (Γούλιο) ανεδείχθη Πρωταθλητής Α’ Αθηνών, αλλά λόγω αναδιάρθρωσης των κατηγοριών παρέμεινε στην ίδια κατηγορία (κατάφωρη αδικία).

Την περίοδο 1962-1963 ο Ηλυσιακός Πρωταθλητής Α’ Αθηνών, με προπονητή τον κ. Μίχα, ανήλθε στη Β’ Εθνική.

Την περίοδο 1963-1964 συμμετείχε στο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής, μόνο διότι υποβιβάζονταν οι μισές ομάδες. Εκείνη τη χρονιά στιγματίστηκε το ελληνικό ποδόσφαιρο, από την κατάφωρη αδικία εις βάρος του Ηλυσιακού στον αγώνα στην Πάτρα με την Παναχαϊκή, από τον διαιτητή Χαβέλα που στο 87’ και ενώ το αποτέλεσμα ήταν 0-0, άφησε ένα καταφανέστατο οφσάιντ που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών των ποδοσφαιριστών του Ηλυσιακού, με συνέπεια να διακόψει των αγώνα και να μηδενιστεί ο Ηλυσιακός. Προπονητής της περιόδου αυτής ήταν ο Χ. Ρίμπας.

Την περίοδο 1970-1971 ως Πρωταθλητής Α’ Αθηνών με προπονητή τον Χ. Ρίμπα, έδωσε αγώνες μπαράζ με Σαρωνικό Αίγινας, Ρούφ και Αιολικό Μυτιλήνης, αλλά στάθηκε άτυχος, με αποτέλεσμα να μην ανέλθει στη Β’ Εθνική.

Την περίοδο 1971-1972 ως Πρωταθλητής Α’ Αθηνών, με προπονητή τον Ζ. Πιτιχούτη επανήλθε στη Β’ Εθνική, αφού έδωσε αγώνες μπαράζ με επιτυχία με Άτλαντα Μυτιλήνης, Πετράλωνα και Κερατσίνι.

Ακολουθεί μία δεκαετία συνεχούς παρουσίας στη Β’ Εθνική,  από την περίοδο 1972-1973 μέχρι και την 1981-1982, αγωνιζόμενος με πανίσχυρους αντίπαλους της τότε εποχής, όπως ΠΑΣ Γιάννινα, Λάρισα, ΟΦΗ, Παναχαϊκή κ.α.
Το 1973-1974 πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ, αφού σε ολόκληρη την αγωνιστική περίοδο δεν δέχτηκε τέρμα στους 17 εντός έδρας αγώνες του πρωταθλήματος (1.530 λεπτά).
Επίσης στον αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα στις 21/1/1974, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, έγινε ρεκόρ εισιτηρίων στη Β’ Εθνική με 25.000 θεατές μέσα στο γήπεδο (21.343 κομμένα εισιτήρια) και άλλους 6.000 περίπου απ’ έξω.
Στο διάστημα 1973-1976 πραγματοποίησε εντυπωσιακές πορείες, αλλά δεν κατόρθωσε να ανέλθει στην Α’ Εθνική.

Ζωγράφου (1975-σήμερα)
Από το 1975 μέχρι και σήμερα η ομάδα αγωνίζεται στο γήπεδο Ζωγράφου, γνωρίζοντας πολλές χαρές αλλά και λύπες.

Αγωνίστηκε επί σειρά ετών στη Β’ Εθνική, γράφοντας τις πιο χρυσές σελίδες της ιστορίας της, πλησιάζοντας μια ανάσα από την μεγάλη κατηγορία όπου δεν ανέβηκε λόγω συγκυριών αν και διέθετε την ομάδα.

Για μία ολόκληρη δεκαετία δημιούργησε μεγάλες ομάδες που η ολόκληρη η Ελλάδα έχει να το λέει, ανέδειξε παίκτες που αγωνίστηκαν σε μεγαλύτερους συλλόγους και την Εθνική.

Γνώρισε την αγάπη μιας πλατιάς μάζας ανθρώπων, πέρα ακόμα από τα σύνορα της περιοχής, που κρατάει μέχρι σήμερα.

Δυστυχώς για κάποιους εξωαγωνιστικούς παράγοντες δεν ευτύχησε την άνοδο στην Α’ Εθνική, χωρίς όμως αυτό να επηρεάσει την καταξίωση του συλλόγου στη συνείδηση των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων.

Αγωνίστηκε στη Γ' και Δ' Εθνική, ενώ το 1992 απέτυχε σε μπαράζ να επανέλθει στη Β’ Εθνική.

Την επόμενη χρονιά τοποθετήθηκε χλοοτάπητας στο γήπεδο Ζωγράφου και η ομάδα αγωνίστηκε στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, όταν και υποβιβάστηκε, αν και είχε 7 νίκες εκτός έδρας, χάρη στις σφαγιαστικές διαιτησίες που αηδίασαν την φίλαθλη Ελλάδα. Έτσι αντί για τη Β’ βρέθηκε στη Δ’.

Με διάλλειμα την περίοδο 1996-1997 (όπου για άλλη μια φορά καταδικάστηκε από τις ισοβαθμίες και υποβιβάστηκε από τη Γ’ Εθνική, αν και είχε μαζέψει 48 βαθμούς) η ομάδα καταταλαιπωρήθηκε στη Δ’ Εθνική, φτάνοντας ως και το τοπικό, περνώντας μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της ιστορίας της.

Ωστόσο η επιστροφή ήταν άμεση.

Κατέκτησε 2 φορές το πρωτάθλημα Αθήνας (1998-1999 και 2000-2001) και ξεκίνησε τη μεγάλη αντεπίθεση, κατακτώντας το κύπελλο Αθήνας (2003) για πρώτη φορά στην μακρά και ένδοξη ιστορία του συλλόγου και παίρνοντας το πρωτάθλημα στη Δ’ Εθνική που τον έφερε ξανά στην ενιαία πια Γ’ Εθνική μετά από απουσία 6 ετών. Εκεί αν και πορεύτηκε μόνος, χωρίς γήπεδο και απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους, τελικά κατάφερε την επάνοδο στη Β’ Εθνική σε ένα ιστορικό ματς-μπαράζ στον Πύργο, παίρνοντας μια άτυπη ρεβάνς από τον Πας Γιάννινα, 30 χρόνια μετά.

Αναλυτικά:
Τις περιόδους 1982-1983 έως και την 1983-1984 συμμετέχει στη Γ’ Εθνική.
Τις περιόδους 1984-1985 έως και την 1988-1989 συμμετέχει στη Δ’ Εθνική.
Τις περιόδους 1989-1990 έως και την 1992-1993 συμμετέχει στη Γ' Εθνική.
Τις περιόδους 1993-1994 έως και την 1994-1995 συμμετέχει στη Δ' Εθνική.
Την περίοδο 1995-1996 συμμετέχει στη Δ’ Εθνική (ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ).
Την περίοδο 1996-1997 συμμετέχει στη Γ’ Εθνική.
Την περίοδο 1997-1998 συμμετέχει στη Δ’ Εθνική.
Την περίοδο 1998-1999 συμμετέχει στην Α’ Αθηνών (ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ).
Την περίοδο 1999-2000 συμμετέχει στη Δ’ Εθνική.
Την περίοδο 2000-2001 συμμετέχει στην Α’ Αθηνών (ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ).
Την περίοδο 2001-2002 έως και την 2002-2003 συμμετέχει στην Δ’ Εθνική.

Την περίοδο 2002-2003 όλα αλλάζουν, αφού την ομάδα αναλαμβάνει ο Κώστας Πηλαδάκης, με προπονητή το Γιώργο Δώνη και το επιτελείο του.

Αυτή την περίοδο ο Ηλυσιακός κατακτά το πρωτάθλημα της Δ’ Εθνικής και μετά από αγώνα μπαράζ με τη Χαλκίδα, την οποία νίκησε με 5-2 στη Λιβαδειά μπροστά σε 1.000 φιλάθλους του Ηλυσιακού, ανέβηκε στη Γ’ Εθνική. Την ίδια χρονιά επίσης, αγωνιζόμενος μέχρι και τον τελικό με τη «δεύτερη» ομάδα, κατέκτησε και το Κύπελλο ΕΠΣΑ.

Την περίοδο 2003-2004 στη Γ’ Εθνική τερμάτισε στη 3η προνομιούχο θέση και μετά από αγώνα μπαράζ με τον ΠΑΣ Γιάννινα, που νίκησε στον Πύργο με 3-1 μπροστά σε 1.500 φιλάθλους του Ηλυσιακού, επανήλθε στην Β’ Εθνική ύστερα από 22 χρόνια απουσίας.

Αξιοσημείωτο στην περίοδο αυτή είναι ότι ο Ηλυσιακός αγωνίστηκε και στους 38 αγώνες ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ, λόγω έργων στο γήπεδο του, χρησιμοποιώντας σαν έδρα όλα τα γήπεδα νομού Αττικής και Mεγαρiδος, και παρόλα αυτά ανήλθε στη Β’ Εθνική.

Το επίτευγμα της ανόδου, κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι ανεπανάληπτο στα αθλητικά δρώμενα της χώρας.

Το καλοκαίρι του 2004, ο Κώστας Πηλαδάκης αφήνει τον Ηλυσιακό για να αγοράσει τη Λάρισα, παίρνοντας μαζί του το Γιώργο Δώνη και το επιτελείο του, αλλά και πολλούς από τους ποδοσφαιριστές του Ηλυσιακού που συνέβαλαν τα μέγιστα στην άνοδο και αφήνοντας το σύλλογο στο έλεος του. Όμως ο Ηλυσιακός έχει μάθει στα δύσκολα και τελικά κατάφερε να επιβιώσει.

Έκτοτε, από την περίοδο 2004-2005 έως και την περίοδο 2007-2008, αγωνίζεται στη Β’ Εθνική υπό την προεδρία του Γιώργου Χρηστοβασίλη, ο οποίος το καλοκαίρι του 2008 πούλησε την ΠΑΕ στο Θωμά Μητρόπουλο, με τις γνωστές σε όλους μας συνέπειες.

Τις επόμενες δύο περιόδους (2008-2009 και 2009-2010) δεν τις αναγνωρίζουμε, αφού στη θέση του Ηλυσιακού αγωνιζόταν η ομάδα-έκτρωμα των Θωμά και Βίκτωρα Μητρόπουλου, που θέλησαν παράνομα να συγχωνεύσουν-απορροφήσουν την ομάδα μας από την ομάδα του Αιγάλεω, με την πολιτική κάλυψη της τότε κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και τις υπογραφές του τότε Υφυπουργού Ανάπτυξης, Γιώργου Βλάχου και του τότε Υφυπουργού Αθλητισμού, Γιάννη Ιωαννίδη. Επίσης, οι Μητρόπουλοι είχαν την κάλυψη από τους φιλάθλους του Αιγάλεω και από τους οργανωμένους οπαδούς του (Θύρα 12).

Μετά από αγώνες δύο ετών, του Ερασιτέχνη Ηλυσιακού, του Συλλόγου Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών και του κόσμου του Ηλυσιακού, η παράνομη απόφαση ακυρώθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας και η ομάδα μας επέστρεψε.

Την περίοδο 2010-2011 συμμετέχει στη Δ’ Εθνική.
Την περίοδο 2011-2012 συμμετέχει στη Γ’ Εθνική.
Την περίοδο 2012-2013 συμμετέχει στη Δ’ Εθνική και κατακτά την άνοδο στη Γ’ Εθνική.
Τις περιόδους 2013-2014, 2014-2015 και 2015-2016 συμμετέχει στη Γ' Εθνική.
Τη φετινή περίοδο (2015-2016) η ομάδα μας έφτασε στον τελικό του κυπέλλου ΕΠΣΑ, όπου ηττήθηκε με 0-3 από το Χαλάνδρι.

Μεγάλοι Αθλητές
Η μεγάλη ιστορία του συλλόγου, καταφαίνεται από τους πολλούς και σπουδαίους ποδοσφαιριστές που έχει αναδείξει, με σημαντικές διακρίσεις στην Εθνική Ελλάδας και την Α’ Εθνική.

Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποια ονόματα:

Νίκος Σαργκάνης (Καστοριά, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός) Βασίλης Σιώκος (Ολυμπιακός), Μιχαήλ Σουλάνδρος (Ολυμπιακός), Ζαχαρίας Πυτιχούτης (Παναθηναϊκός), Μίμης Στεφανάκος (Ολυμπιακός), Σαλέμης Αρ. (Παναθηναϊκός), Λαμπρόπουλος Ν. (Απόλλων Αθηνών), Ιωαννίδης (Παναθηναϊκός), Σουλάρδος (Ολυμπιακός), Οικονόμου Π. (Πανιώνιος), Στεφανάκης Δημήτρης (Παναθηναϊκός), Κυριακίδης Πρ. (Παναθηναϊκός), Παναγιωτόπουλος Γ. (Αργοναύτης), Χαρικιόπουλος (Πανιώνιος), Δρόσος Δ. (Παναχαϊκή), Κυριακού Θ. (Εθνικά Ελλάδας) Μπάμπης Δρόσος (Ολυμπιακός), Λευτέρης Θεοδωρόπουλος (Απόλλων Αθηνών), Νίκος Καραϊνδρος (Απόλλων Αθηνών), Σταμάτης Φώφιλας (ΑΕΚ), Πρόδρομος Κυριακίδης (Αιγάλεω), Στέλιος Στεφανάκης (Παναθηναϊκός), Γιώργος Βλαχονικολής (ΑΕΚ), Τάκης Σταματόπουλος (Εθνικός), Γιώργος Κονταξής (Εθνικός), Μάκης Αγγελίνας (Εθνικός Αστέρας), Ηλίας Τριανταφύλλου (Εθνικός Αστέρας), και άλλους.

Πολλοί ήταν και κάποιοι μεγάλοι ποδοσφαιριστές τα παλιά χρόνια, που δεν θέλησαν να εγκαταλείψουν τον «αγαπημένο» Ηλυσιακό.
Πρώτοι παίκτες σε συμμετοχές είναι οι: Θ. Κυριακού 270, Βλαχονικολής 266, Κυπριτίδης 204.